ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Στην προηγούμενή μου ανάρτηση λοιπόν σας υποσχέθηκα να παρουσιάσω μια χριστουγεννιάτικη ταινία λίγο διαφορετική από τις υπόλοιπες.Μην ανησυχείτε δεν είναι καμιά από τις περίεργες ταινίες που έχω στα σκαριά,ούτε το 'Μόνος στο Σπίτι' που έχουμε βαρεθεί πια να βλέπουμε κάθε χρόνο από τα ελληνικά κανάλια.

Η ταινία λέγεται ΄΄It's a Wonderful Life΄΄.Ο ελληνικός της τίτλος είναι 'Μια Υπέροχη Ζωή'.Σκηνοθέτης της ο σπουδαίος Frank Capra(''Mr. Smith Goes to Washington'' , ''It Happened One Night'' ) και πρωταγωνιστές ο James Stewart και η  Donna Reed.Η ταινία προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες τον Ιανουάριο του 1947.

Δεν θέλω να μείνετε στα ονόματα.Ίσως να μην τα ξέρετε κιόλας!Θέλω απλά να δεχτείτε το πνεύμα των Χριστουγέννων το οποίο δίνει η ταινία απλόχερα σε όσους την παρακολουθήσουν.Θα βρείτε πολλά κοινά σημεία με την εποχή μας,ασχέτως αν διαδραματίζεται στις δεκαετίες 1910-1940.Πιστέψτε με θα ταυτιστείτε σε μεγάλο βαθμό με τους πρωταγωνιστές και με τις δύσκολες καταστάσεις τις οποίες βιώνουν,όπως και εμείς άλλωστε στην  εποχή μας.

Πέρα όμως από τις κακουχίες που περνούν οι πρωταγωνιστές,υπερισχύει η αγάπη για τη ζωή και τον συνάνθρωπο αφήνοντας μας με ένα χαμόγελο ικανοποίησης,παραλληλίζοντας το με τη δική μας ζωή και καθημερινότητα οπού ποτέ δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω και να εγκαταλείπουμε τη μάχη για ζωή,χαρά και ευτυχία.

Δεν θα πω άλλα.Απλά δείτε την ταινία και θα καταλάβετε,ο καθένας με τον δικό του τρόπο,τη μαγεία των ημερών.

Καλά Χριστούγεννα! 

Έρθει δεν έρθει

Το τέλος του κόσμου δε προβλέπεται για να:

Ανησυχούμε,

Φοβόμαστε,

Κοροϊδεύουμε,

Φτιάχνουμε σχετικές ταινίες,

Το αγνοούμε παντελώς,

αλλά για να συλλογιζόμαστε...

Αν πραγματικά ήταν αυτό το τέλος του κόσμου, θα είχα ζήσει τη ζωή μου όπως αξίζει;

Αν σε κάθε "τέλος του κόσμου" κάναμε όλοι μια νέα αρχή ο κόσμος θα ήταν καλύτερος δε θα' ταν;

Φυσικά το τέλος του κόσμου θα έρθει, επειδή η ανθρωπότητα αδυνατεί να διακρίνει τη συγκεκριμένη οπτική γωνία του θέματος.

Ναι, είναι από αυτές τις ειρωνείες που μου τη δίνουν στα νεύρα.

Μπορεί να λέω και βλακείες αλλά...

Αν ο διάλογος αρχίσει με το ερώτημα: "Προς τί η καταναλωτική μανία τη περίοδο των Χριστουγέννων;", πολύ θα ήθελα να τελειώσει με τη φράση: "Δηλαδή αν ο υπόλοιπος κόσμος πηδήξει από το γκρεμό θα πηδήξεις και εσύ;"

Μετά θυμήθηκα πως και η αγορά πρέπει να ζήσει και να ταϊσει τα παιδιά της. Και τα κινεζάκια πρέπει να κερδίσουν τις γιορτινές τούτες μέρες διπλή μερίδα ρύζι. Και πως δεν ονομάζουν το Χρήμα "Σύγχρονο Θεό" απλά επειδή λατρεύεται, αλλά επειδή ο κόσμος είναι δούλος του, κάποιες φορές όχι από επιλογή. 

Αλλά ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο οπού όλοι θα έχουν χρήματα. Και ας αγνοήσουμε το γεγονός πως δεν υπάρχουν χρήματα για όλους. Και ας μη ξεχνάμε πως ένας κόσμος χωρίς χρήματα είναι ουτοπικός, μη πραγματοποιήσιμος, άπιαστος, ηλίθια ιδέα, χαμένος χρόνος.

Κάποιες ειρωνείες αρχίζουν και μου τη δίνουν πολύ στα νεύρα... 

Αλήθεια

Η ζωή μας είναι ασπρόμαυρη. Όχι γκρίζα. Όχι απλά μουντή. Ασπρόμαυρη. Δε πρόκειται να προβάλω σουρεαλιστικές οπτικές, ούτε συνθήματα του ΠΑΟΚ θα αναφέρω. Την αλήθεια θα πω...

Άσπρο... Μαύρο... 

Ή το ένα ή το άλλο...

Αν δεν είσαι στο ένα, είσαι στο άλλο...

Αν δεν είσαι μαζί μου, είσαι εναντίον μου...

Βέβαια, η Χρυσή Τομή παραμένει Χρυσή Τομή. Και ο χρυσός συνδέεται με το κυνήγι θησαυρών. Και η Χρυσή Τομή είναι θησαυρός, μην αφήσεις κάνενα να σε πείσει για το αντίθετο. Και όπως κάθε θησαυρός, απαιτεί προσπάθεια, μελέτη και ευφυία για να' ρθεί στο φως. 

Δε φταίει η τηλεόραση, που παρά τη μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας, η εικόνα της παραμένει ασπρόμαυρη. Ούτε το facebook και κανένα απολύτως βιντεοπαιχνίδι. 

Ούτε εσύ φταις, παρά μόνο αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη. 

΄΄ΓΕΝΕΣΙΣ΄΄ (μέρος 2ο)

Το θέμα λοιπόν της δημιουργίας ενός blog ενδιέφερε πάρα πολύ τον Κόκκινο γιατί ο αλητήριος είχε δημιουργήσει δικό του,προσωπικό blog με φωτογραφίες!Μετά από πολύωρες συζητήσεις και διαφώνιες μεταξύ των μελών του ιστολογίου,αποφασίσαμε να τον κρατήσουμε στην ομάδα με την προυπόθεση να προσθέσει κάποιες από τις υπέροχες φωτογραφίες του!Ξεπερνώντας λοιπόν και αυτό τον σκόπελο(αν και το blog με τις φωτογραφίες ακόμα υπάρχει,να τα λέμε αυτά)  ερχόμαστε στον Γκρι ο οποίος ακόμα δεν έχει γράψει κάτι στο ιστολόγιο μας.Πιστεύω πως ο μονάδικος λόγος είναι γιατί ντρέπεται την κοινωνική κατακραυγή και την κριτική που θα λάβει για το κείμενό του.Μη φοβού φίλε μου Γκρι.Άλλωστε,μετά από τα σχόλια και την κατακραυγή που δέχτηκε το κείμενο ενός μέλους μας αποκτήσαμε εμπειρία στις άστοχες και ανούσιες τοποθετήσεις!

Ο Μπλε,εγώ δηλαδή,αμέσως τρέλανε τους φίλους του λέγοντας πώς θα γράφει κριτικές για ταινίες και θα προτείνει κάποιες στους αναγνώστες του ιστολογίου.Άμεσα,φόβος και ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί τους καθώς γνωρίζουν πως απαξ και παρακολουθήσουν οι αναγνώστες του blog τις ταινίες που θα προτείνω θα αναθεωρήσουν τις ιδέες της ζωής,της οικογένειας,των φίλων,της δουλειάς και άλλες.Όχι,ψέμματα.Ο πραγματικός λόγος είναι ότι τις περισσότερες από αυτές τις ταινίες θα τις βαρεθείτε στο δεκάλεπτο.Μπορεί,βέβαια,και να αντέξετε αλλά σίγουρα θα χτυπάτε με μανία το κεφάλι σας στον τοίχο σε σημείο να ανοίξει μία τρύπα(στον τοίχο,όχι στο κεφάλι σας)για την επιλογή της ταινίας!!!Ο φίλος μου ο Πράσινος ήδη το κάνει!!!Συγγνώμη φίλε μου Πράσινε αλλά εσύ το θέλησες!

Άφού λοιπόν βρέθηκε η χρυσή τομή στο θέμα μου και για να μην σας κουράζω περαιτέρω,ο Πορτοκαλί έβαλε μπρος για τη δημιουργία του παρόντος ιστολογίου με τις εγκάρδιες ευχές όλων μας για επιτυχία και πάνω απ'όλα για ανιδιοτελείς τοποθετήσεις.Μέχρι στιγμής έχουμε προκαλέσει τους αναγνώστες μας με τις αναρτήσεις σε σημείο να μας απεχθάνονται και να μας καθυβρίζουν για τα απαράδεκτα κείμενα που συντάσσουμε.Το σχέδιο μας στέφθηκε με επιτυχία!Προκαλέσαμε την κοινωνική κατακραυγή χωρίς τη θέλησή μας!Πέρα όμως από την πλάκα,επιζητούμε όλες τις εποικοδομητικές κριτικές και προτάσεις στοχεύοντας στην βελτιοποίηση αυτού του ιστολογίου!

Στην επόμενη ανάρτηση,θα πραγματοποιήσω τον εφιάλτη των φίλων μου!Ναι,καλά καταλάβατε.Θα προτείνω μία ταινία!Μην ανησυχείτε όμως,θα είναι μία χριστουγεννιάτικη ταινία την οποία όλοι πρέπει και μπορούν να την παρακολουθήσουν!Ευχαριστώ για την ανάγνωση.Τα λέμε στην επόμενη ανάρτηση.

ΑΠΟΡΙΑ

Καλήμερα! Ξημέρωσε και σήμερα Είναι περίπου 10.30, όχι πολύ νωρίς, έτσι κι αλλιώς δεν έχεις κάτι να κάνεις, αλλά ούτε πολύ αργά μην τυχόν προκύψει κάτι. Μια 'οικογενειακή αγγαρεία' της τελευταίας στιγμής, ίσως κάποιο μήνυμα για καφέ το μεσημεράκι ή στην τελική απλά για να συνεχίσεις αυτό που άφησες χτες βράδυ στη μέση. Κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή, κάποιο επεισόδιο απο τις σειρές που έχεις κατεβάσει, κάτι τελοσπάντων.

Μετά απο λίγο το ξανασκέφτεσαι.. - Γάμα το, πρωί έιναι ακόμα, ας διαβάσω καμιά είδηση, κάποιο νέο.

Ανοίγεις τον υπολογίστη σου για μία πρώτη πρωινή ενημέρωση στα γρήγορα, καθώς ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι σνομπάρεις οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό το χαζοκούτι την τηλεόραση.

Χμμ..χαζοκούτι.. χμμ...

Φαντάζομαι ότι έιναι ο πιο συντομος τρόπος για να περιγράψουμε (μεγάλη ανάσα. και πάμε!) την καινούρια 32αρα LCD HD τηλεόραση που δεσπόζει επιβλητικά μπροστά από το κρεββάτι σου, την οποία αγόρασες για κάποιο λόγο, αλλα σίγουρα αυτός ο λόγος δεν ειναι η ενημέρωση, καθώς είπαμε την σνομπάρουμε και δεν καταπίνουμε αμάσητο ότι μας πασάρουν οι πουλημένοι δημοσιογράφοι και τα κανάλια- πιόνα του συστήματος, ούτε φυσικά για σειρές ή ταινίες, αφού τωρα με το internet κατεβάζεις ταινίες πριν καν γυριστούν και ταυτόχρονα μπορείς να δεις και τα 12 επεισόδια του 7ου κύκλου στο Dexter, με ενσωματωμένους υπότιτλους, (ONLINE παρακαλώ!).

Για να μην πάμε στα αθλητικά όπου εκεί δεν το συζητάμε καν. Ποια τηλεόραση;; Ένα κλικ και έχεις Live stream σε HD   Α.Ο. Σεμπολίτας - Κεραυνός Γουαδελούπε, τι να λέμε τώρα...

Άρα μέχρι τώρα έχουμε. Οχι ειδήσεις, όχι σειρές ή ταινίες, όχι αθλητικά οχι..οχι..οχι

500 ΕΥΡΩ!!!  ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΑ ΣΕΜΕΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΔΟΚΩΠ... ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ DIGEA, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΝΕΓΑΚΗ, ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΟΝ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΚΗ;;;;;;


Υ.Γ. Το κείμενο έχει χιουμοριστικό χαρακτήρα, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστασεις δεν είναι τυχαία...
 

Έργο

Δεν είμαι καλλιτέχνης από ταλέντο μήτε δόξα, λόξα και ουράνια τόξα. Είμαι καλλιτέχνης στιγμών, περιστάσεων και ουράνιων τάσεων. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Με τη διαφορά πως εγώ ανήκω στη μικρή ελίτ περιστασιακών καλλιτεχνών που στο τέλος καταφέρνουν να δουν και να χαρούν τα έργα τους.

Θέλετε παράδειγμα. Σκάστε. Ξέρω! Θα σας πω μια ιστορία...

Ήταν η δεύτερη βραδιά στη τριήμερη της Β' Λυκείου θυμάμαι, όταν παρεβρεθήκαμε οι συμμαθητές εις τη ντισκοτέκ του ξενοδοχείου για τα προβλεπόμενα. Χορός, κέφι, πιώμα, φλιρτ και άλλα χαριτωμένα . Το στομάχι μου ήταν ήδη χάλια από τη τεράστια ποσότητα σοκολάτας που ειχα καταναλώσει ελάχιστη ώρα πριν. Σε συνδυασμό με το υπέροχο θεσπέσιο ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ γεύμα του ξενοδοχείου, φίλοι μου, δεν υπερβάλλω όταν σας λέω πως κυοφορούσα στη κυριολεξία, μια μικρή αλλά ισχυρή οργανική βόμβα. Το μόνο που έλειπε ήταν ο πυροκροτητής, αλλά αυτός θα ερχόταν λίγο αργότερα υπο τη μορφή νερού της φωτιάς και φθηνού μεζέ. 

Ο κόσμος άρχισε να γυρίζει. Όχι πολύ γρήγορα. Σε πολύ γενικές γραμμές το απολάμβανα. Παράλληλα όμως, υπήρχε κάτι που μου χαλούσε τη φάση. Αυτή η καταραμένη τάση για εμετό, συνοδεύομενη από εφηβικά άγχη τύπου: "γαμώ το φελέκι μου θα τ 'αμολήσω καμιά ώρα στα μπούτια της Μαρίας και μετά...". Δεν ήθελε και πάρα πολύ για να συνειδητοποιήσω πως έφτασα στο σημείο της μη επιστροφής. Εμπρός για τα WC! Εμπρός να βγει ο δαίμονας! 

Βήμα ταχύ. Χρόνος υπήρχε αρκετός αλλά δεν ηθέλα να ρισκάρω. Έκλεισα το σύρτη πίσω μου και έσκυψα. Βλαστημώντας βγήκα από τον μικρό θαλαμίσκο της ανάγκης και μπήκα σε άλλον. Δε θα άφηνα το έργο μου πάνω στη κουράδα κανενός. Έλεγξα τον καμπινέ πριν κλείσω το σύρτη. Νερό κρυστάλλινο, γαλήνιο. Έσκυψα και αφέθηκα στην αγκαλιά του πεπρωμένου. Μια μικρή πορδίτσα σηματοδότησε την αρχή της δημιουργίας. Το σύμπαν συνομώτησε για αυτό το έργο και εγώ αφέθηκα στο να ζωγραφίζω. Όπως ο ζωγράφος χτυπά με πάθος και συναίσθημα το πινέλο πάνω στο καμβά, έτσι και εγώ με στόμφο, άλλοτε με τους πολύτονους ήχους των αντανακλαστικών του λάρυγγα, άλλοτε με μικρές κοφτές ή μακρόσυρτες κραυγές, ξέχυσα τον εμετό μου στη λευκή λεκάνη μαγαρίζοντας το καθάριο ύδωρ. 

Το χέρι μου ψιλάφησε τον τοίχο. Ευτυχώς έπεσε πάνω στο μαλακό χαρτί και όχι σε κάποιο σκληρό χαρτονένιο κύλινδρο. Μα δε πρόλαβα να καθαρίσω καλά καλά τα χείλη μου όταν το αντίκρισα. Το έργο. Το δημιούργημα. Το αποτέλεσμα της μοιραίας έκρηξης. Έμεινα εκεί να το κοιτάζω για λίγη ώρα. Beige ξερατό, με σκούρα σοκολατένια κύματα, σαν αυτά που βλέπουμε στα κέικ. Μια αναπάντεχη αρμονική σύνθεση στον τόπο του κακού. Έμεινα να το θαυμάζω για αρκετή ώρα ακόμη. Άκουγα κόσμο να μπαινοβγαίνει στις τουαλέτες γύρω μου. Ήχοι από καζανάκια, νιπτήρες και υδροριπές κάτουρων, η μουσική υπόκρουση του θεάματος εκείνου. Ο πειρασμός να μοιραστώ το έργο μου με τρίτους μεγάλος. Να τους δείξω το δημιούργημα. Να υψώσω τη μύτη φουσκωμένος από περηφάνια, επιδεικνύοντας με τεντωμένη παλάμη το σημείο ζέρο. 

Πέταξα το χαρτί τον κάδο, και με το δεξί μου χέρι να διστάζει πάνω στο κουμπί κένωσης μονάχα μερικά δευτερόλεπτα, οδήγησα το έργο μου στη διάσταση της λήθης. 

Slide to unlock...

Προχώρησα στους νιπτήρες και άρχισα να πλένω τα χέρια μου. Κοιτάχτηκα προσεκτικά στον καθρέφτη για ξερατά γύρω από το μουσάτο πιγούνι μου. Τελικά αποφάσισα να το πλύνω έτσι και αλλιώς, επαναλαμβάνοντας νοερά στον εαυτό μου τη λέξη "τσίχλα", ξανά και ξανά με σκοπό να μη ξεχάσω να ζητήσω από κάποιον το συντομότερο δυνατό. Πριν τελείωσω από το νιπτήρα, ένας συμμαθητής μου εισβάλει παραπατώντας στο χώρο του WC. Τα βλέμματά μας ενώθηκαν και κοιταζόμαστε για αρκετά δευτερόλεπτα. 

-Ξέρασα, είπα με κρυφό καμάρι. Δεν απάντησε παρά μόνο κινήθηκε σαν γρήγορο ζόμπι προς τη χέστρα. Μια χέστρα. Την όποια χέστρα.

Η ιστορία τούτη είναι αληθινή αν τη πιστέψετε και με αυτό εννοώ πως είναι ψεύτικη. Ή μήπως όχι; Η απάντηση είναι ναι.

Να είστε πάντα καλά.     

Μακαρι ο κόσμος που ζούμε να ηταν τοσο γλυκος ,με ανιδιοτελη αγαπη και αληθινη φιλια και συντροφικοτητα..

...

Αυπνία. Όχι. Δεν είναι αυτό. Εξαναγκασμός επαναρύθμισης του βιολογικού τικ-τακ λόγω έκτακτου πρωινού ξυπνήματος. Ναι. Καλά είμαι. Ας γράψω δυό μαλακίες, ίσως τρεις.

...

Χέσ'το νύσταξα.

Καληνύχτα.

΄΄ΓΕΝΕΣΙΣ΄΄

Καθώς λοιπόν χαλάρωνε όλη η παρέα από τη δύσκολη μέρα που είχε περάσει(λέμε τώρα),μια ανεπανάληπτη ιδέα έπεσε στο τραπέζι.΄΄Παιδιά,θέλετε να φτιάξουμε ένα blog;΄΄,είπε με απαράμιλλο ενθουσιασμό ο Πορτοκαλί.Την εύλογη ερώτηση που θέλαμε όλοι να κάνουμε την ξεστόμισε η μοναδική θηλυκή παρουσία της παρέας,η Μωβ. ΄΄Και τι θα γράφουμε ρε Πορτοκαλί;΄΄ είπε η Μωβ με ένα ύφος προβληματισμού.Ο Πορτοκαλί κάλυψε την απορία της με την απάντηση ΄΄oτι συζητάμε στον καφέ μας΄΄.Η απάντηση αυτή του Πορτοκαλί ήχησε σαν μια μουσική πανδαισία στα αυτιά μας.Σαν να ξεκλείδωσε τις πιο απόκρυφες επιθυμίες μας για συγγραφή.Το πιθανότερο βέβαια είναι να ξεκλείδωσε το συγγραφικό μας ψώνιο αλλά δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε.Μικρό το κακό.Άλλωστε,λίγο ψώνιο όλοι το έχουμε μέσα μας και περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να το βγάλουμε.Και η αλήθεια είναι ότι το χρειαζόμαστε λίγο για να αντιμετωπίσουμε την τρέλα της εποχής.  

Ξάφνου ο Κόκκινος από τον συνήθη και δικαιολογημένο λόγω δουλειάς(πρέπει να λέει και ευχαριστώ στους έχοντες την εξουσία που έχει και δουλειά) ημιλήθαργο που είχε πέσει αναθάρρησε και επανήλθε στη συζήτηση πιο δυνατός από ποτέ.Ήταν ένα θέμα που τον ενδιέφερε υπερβολικά γιατί ο Κόκκινος............

                

(Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση,υπομονή δεν θα αργήσει!!!!!)

Μην το σκέφτεσαι...

Ο Καλός Λύκος εγκλωβισμένος στη σκοτεινή γωνία, με τα Τρια Σατανικά Γουρούνια απέναντι του, έβγαλε αργά το μικρό μπλόκ μέσα από το αριστερό εσωτερικό τσεπάκι της γκρίζας γούνας του, και χρησιμοποιώντας τη πανάκριβη πένα που προσγειώθηκε μπροστά στα πόδια του, σύνταξε και υπέγραψε την καταδίκη για μια ζωή ανήθικου χλευασμού της ιδιότητας του ως συμπαντική ύπαρξη, με αντάλλαγμα δύο μικρά ψιχουλάκια μισοψημένης ζύμης, μια 40άρα TV υψηλής ευκρίνειας με ενσωματωμένο δέκτη mpig 3, και μια κόπια του επιτυχημένου βιβλίου αυτοβοήθειας "Μην το σκέφτεσαι - 100 και ένας τρόποι αυτοεξόντωσης εγκεφαλικών κυττάρων για μια λιγότερο δυσβάσταχτη ζωή" του πολυβραβευμένου συγγραφέα Ν. Τ. Πραγμάτη, που βρίσκεται στην 11η έκδοση του. 

Αργότερα και ενώ γυρνούσε σπίτι, τον Καλό Λύκο πλησίασε ένα πρεζάκι (θαρρώ πως ήταν σουρικάτα) και του ζήτησε δύο ευρώ γιατί είχε να φάει ίσα με τέσσερις μέρες. Ο Καλός Λύκος το προσπέρασε βιαστικά μουρμουρίζοντας εις βάρος του αισχρόλογα, συλλογιζόμενος γιατί δε πάει καλά αυτή η Ζούγκλα.

Μελαγχολικο Κυριακατικο Πρωϊνο

Μελαγχολικο Κυριακατικο Πρωϊνο 

Σημερα ξεκινησε δυσκολα η μερα πολλα νευρα και ενταση.. Χρειαζομαι επειγοντως δουλεια..αλλα και σε ενα ταξιδακι δεν θα ελεγα οχι.. 

Μια μικρη ευχαριστη νοτα τα χριστουγεννιατικα μελομακαρονα που φτιαξαμε 

{Ο Θεος να τα κανει!!!!! } :-0 

Για να δουμε τι μας επιφυλασσουν οι επομενες μερες.. 

Θετικη σκεψη πανω απο ολα και υγεια 

Φιλια παιδες καλο υπολοιπο Κυριακης.. - Biskοtο 7-

Τύπισσα

Τι είναι αυτό το ιστολόγιο;

Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι, επειδή δε χρειάζεται να είναι.

Πριν πέντε χρόνια, δύο μήνες, εφτά ημέρες και μια ώρα, όντας πεινασμένος επήγα στη σουβλακερί να πάρω ένα σουβλάκι. Η τύπισσα πίσω από το πάγκο ήταν χοντρή. Χοντρή και σοφή. Όχι σαν τον Βούδα. Αυτός ήταν αδύνατος. Και λίγο πιο σοφός. Και δε φόρεσε ποτέ του καπέλο με το λογότυπο κανενός σουβλατζίδικου. Η τύπισσα ήταν η τύπισσα. Δημιουργούσε πιτόγυρα και μοίραζε σοφία. Όχι σαν αυτή που αναζητά κανείς στα βιβλία και έπειτα την παπαγαλίζει, κατανοώντας ούτε καν το 1/3 του περιεχομένου.

"Ο άντρας που ζητάει τη πίτα του με μπόλικο τζατζίκι, ακόμη και πριν από το πιο σημαντικό ραντεβού, είναι ο άντρας που νιώθει πραγματικά σίγουρος για τον εαυτό του."

Βλέπετε τι εννοώ; Δε μιλάνε οι φιλόσοφοι έτσι πια. Ίσως μερικοί τελειωμένοι αλκοολικοί που τσακώνονται συχνά με τη γυναίκα τους. Αλλά όταν μιλούν κανείς δεν τους ακούει. Νομίζω πως φταίει η αναπνοή. Είχα και εγώ έναν καθηγητή φιλοσοφίας με κακή αναπνοή. Δεν ηταν επιτυχημένος, αλλιώς δε θα έκανε μάθημα σε μένα. Πρέπει να τσακωνόταν και με τη γυναίκα του, γιατί μύριζε σκορδίλα άρα του ανέβαινε η πίεση. Ή μπορεί να τσακωνόταν με τη γυναίκα του επειδή μύριζε σκορδίλα. Καμένο χαρτί. Πάντως φαινόταν σίγουρος για τον εαυτό του. Οι επιτυχημένοι δεν ξέρω με ποιους τσακώνονται, πέρα από τη τσατσάρα τους.

Όπως και να 'χει εγώ άκουγα προσεκτικά τη τύπισσα, και δε γλάρωνα κοιτάζοντας υπνωτισμένος τις περιστρεφόμενες σούβλες. Δεν έβρισκα γκόμενα συχνά. Ίσως έφταιγε το τζατζίκι. Ίσως οι γκόμενες σήμερα δε θέλουν τον άντρα σίγουρο για τον εαυτό του. Ίσως έπρεπε να χάσω και κανά κιλό. Πάντως τις γκόμενες που τελικά βρήκα, δεν τις ενοχλούσε το τζατζίκι. Έτσι συνέχισα να χάνω κιλά. 

Σήμερα δεν έχω γκόμενα.

Ούτε χθες είχα.

Πάντως όσο σοφός και αν είναι ο άνθρωπος, θα ρωτήσει μαλακίες. Και η τύπισσα ρώταγε. Και ο Βούδας που και που. Αλλά στον Βούδα δε το καταλάβαινες εύκολα και το πέρναγες στο ντούκου. Και από ευγένια αν θέλετε. Έτσι από ευγένια και εγώ δε θα αναφέρω κάποια από τις μαλακίες που είχε πει η τύπισσα και ας μην ξέρετε το όνομα της. Γιατί ευγένια δεν είναι να είσαι πρέπων μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Εγώ πάντως αν θέλω να ακούσω μαλακίες, ανοίγω την τηλεόραση. Και εκεί τις περνάνε στο ντούκου αλλά όχι απο ευγένια.

Η τύπισσα τελικά έχασε και αυτή κιλά. Ίσως τώρα να είναι σαν τον Βούδα.